Nieśmiałość jest dość powszechnym zjawiskiem. Większość z nas doświadczyła lub doświadcza pewnego dyskomfortu w nowych sytuacjach społecznych lub podczas wystąpień publicznych. Nieśmiałość objawia się również w sytuacjach kiedy trzeba wyraźniej zaistnieć i na przykład upomnieć się o swoje prawa. Bywa bardzo uciążliwa, utrudnia nawiązywanie relacji, a czasem normalne funkcjonowanie np. w pracy kiedy trzeba brać udział zebraniach zespołu lub wygłosić mowę publicznie.
Fobia społeczna jest często występującym zaburzeniem lękowym. Skala występowania jest znaczna, niektóre badania mówią nawet o 13% populacji dotkniętych tym problemem. Najczęściej rozwija się w okresie późnego dzieciństwa lub adolescencji. W późniejszym okresie życia nasilenie fobii społecznej się zmniejsza.
Każdy doświadcza lęku i nieśmiałości w niektórych sytuacjach społecznych jak np. występ przed publicznością kiedy jesteśmy wystawieni na badawcze spojrzenia i ocenę. O fobii społecznej mówimy wtedy kiedy lęk jest tak silny, że powoduje unikanie sytuacji społecznych lub osoba znosi je z dużym dyskomfortem i cierpieniem. Strach dotyczy zwykle obawy przed doświadczeniem uczucia wstydu, zażenowania lub odrzucenia przez innych. Osoba zwykle zdaje sobie sprawę, że jej lęk jest nieproporcjonalny do sytuacji. Wyjątkiem są dzieci z fobią społeczną, które nie uważają swojego lęku za nadmierny.
