Choroby i stany ciała wywierają wpływ na emocje nie tylko w taki sposób, że martwimy się nimi lub jesteśmy przygnębieni. Czasami lęk lub depresja a także inne zaburzenia psychiczne stanowią objawy choroby lub stanu fizycznego. W takim wypadku w pierwszej kolejności zajmujemy się chorobą i przywróceniem zdrowego funkcjonowania organizmu, co pociąga za sobą normalizację lęku i innych objawów.
Czytaj dalej „Choroby i stany somatyczne, które mogą powodować lęk i napady paniki”
Jakie są przyczyny zaburzeń lękowych? U podstaw zaburzeń lękowych leżą różne przyczyny działające na wielu poziomach. Trudno jednoznacznie rozstrzygnąć, które są decydujące lub pierwotne ponieważ wzmacniają się wzajemnie. Zaburzenia biologiczne mogą być uruchamiane przez stres lub problemy psychologiczne mogą wynikać z dysfunkcji biologicznych. Dlatego najskuteczniejsze leczenie to takie, które działa na wielu poziomach od zmiany psychologicznej poprzez zmiany w trybie życia, a także sposobie żywienia i aktywności.
Narastający przewlekły stres a zaburzenia psychiczne.
Stres jest zjawiskiem powszechnym i niezbędnym w życiu człowieka, są to po prostu bodźce, które nas mobilizują. Nie da się go uniknąć. To, co można zrobić to modyfikować swoje podejście i sposób postrzegania tego, co nas spotyka oraz dążyć do optymalnego poziomu stresu w swoim życiu ponieważ jego brak również nie jest dobry dla naszego zdrowia. Jednak niektóre stresory są obiektywnie trudne do udźwignięcia i przyczyniają się do powstania chorób i zaburzeń psychicznych.
Problemy z zasypianiem
Bezsenność bywa jednym z objawów problemów psychicznych lub somatycznych. Jako objawy problemów psychicznych najczęściej ma związek z depresją, manią lub zaburzeniami lękowymi, a także z traumą i zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi. Może mieć związek ze stanami i chorobami somatycznymi jak zaburzenia hormonalne (nadczynność tarczycy), metaboliczne, problemami oddechowymi, neurologicznymi, bólem, spaniem w wymuszonej pozycji itp. Inne przyczyny to używanie substancji psychoaktywnych lub niektórych leków. Czasami bezsenność występuje niezależnie.
Na czym polega zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD- obsessive compulsive disorder)?
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne dawniej nerwica natręctw lub nerwica ananakastyczna to zaburzenie, które polega na występowaniu natrętnych myśli i/lub czynności. Kiedy osoba próbuje im się przeciwstawić przeżywa narastające napięcie i lęk oraz przymus ich wykonania. Zaburzenia obsesyjno- kompulsyjne znacznie ograniczają lub w ciężkich przypadkach niszczą życie jednostki.
Zaburzenia dwubiegunowe
Zaburzenia dwubiegunowe dawniej określane jako choroba maniakalno-depresyjna to cykliczne zaburzenia nastroju, gdzie epizody manii ( zaburzenie dwubiegunowe typu I ) lub hipomanii ( zaburzenie dwubiegunowe typu II ) przeplatają się z epizodami depresji.
Przedmiesiączkowe zaburzenie dysforyczne dawniej zespół napięcia przedmiesiączkowego, w skrócie PMS (premenstrual syndrome). Dolegliwości te, które często są wyśmiewane i nie zawsze traktowane poważnie występują nawet u 20% kobiet w wieku rozrodczym. Dla 2-7% spośród nich stanowią istotny problem, gdyż mogą być tak nasilone, że zaburzają znacznie normalne funkcjonowanie.
Nie każda osoba doświadczająca traumy zachoruje na PTSD. Jeśli choroba się rozwinie mniej więcej połowa osób wraca do zdrowia w ciagu kilku miesięcy a u innych objawy mogą ciągnąć się wiele lat. W leczeniu stosuje się oddziaływania psychologiczne i w niektórych przypadkach farmakoterapię. Jak zapobiegać PTSD po traumie i jak je leczyć?
PTSD (posttraumatic stress disorder) to zaburzenie związane z przebytą silną traumą. Trauma ta ma związek z wystąpieniem lub groźbą śmierci, poważnych obrażeń lub doświadczeniem gwałtu, przemocy. Traumy można doświadczyć również kiedy jesteśmy świadkami takiej sytuacji lub otrzymujemy informację, że dotyczyło to naszych bliskich. Sytuację tę cechuje bezradność ofiary lub obserwatora. Najczęściej są to traumy wojenne, kataklizmy, przemoc i molestowanie seksualne.
Czytaj dalej „PTSD zaburzenie stresowe pourazowe – nawracająca trauma”
Blisko 70- 80% kobiet doświadcza zaburzeń nastroju w okresie po urodzeniu dziecka. Najczęściej jest to umiarkowanie nasilony smutek, który rozwija się w ciągu kilku dni po porodzie i zazwyczaj mija w ciągu 10 dni. Obniżonemu nastrojowi towarzyszy labilność emocjonalna, drażliwość, skłonność do płaczu, czasem wybuchy złości, nadmierna wrażliwość na bodźce. Zdarzają się objawy somatyczne najczęściej bóle głowy, lub/i hipochondryczne obawy o swoje zdrowie.
