Nie każda osoba doświadczająca traumy zachoruje na PTSD. Jeśli choroba się rozwinie mniej więcej połowa osób wraca do zdrowia w ciagu kilku miesięcy a u innych objawy mogą ciągnąć się wiele lat. W leczeniu stosuje się oddziaływania psychologiczne i w niektórych przypadkach farmakoterapię. Jak zapobiegać PTSD po traumie i jak je leczyć?
PTSD zaburzenie stresowe pourazowe – nawracająca trauma
Co to jest PTSD i czym się objawia?
PTSD (posttraumatic stress disorder) to zaburzenie związane z przebytą silną traumą. Trauma ta ma związek z wystąpieniem lub groźbą śmierci, poważnych obrażeń lub doświadczeniem gwałtu, przemocy. Traumy można doświadczyć również kiedy jesteśmy świadkami takiej sytuacji lub otrzymujemy informację, że dotyczyło to naszych bliskich. Sytuację tę cechuje bezradność ofiary lub obserwatora. Najczęściej są to traumy wojenne, kataklizmy, przemoc i molestowanie seksualne.
Czytaj dalej „PTSD zaburzenie stresowe pourazowe – nawracająca trauma”
Oblicza depresji – depresja poporodowa
Zaburzenia nastroju związane z urodzeniem dziecka
Blisko 70- 80% kobiet doświadcza zaburzeń nastroju w okresie po urodzeniu dziecka. Najczęściej jest to umiarkowanie nasilony smutek, który rozwija się w ciągu kilku dni po porodzie i zazwyczaj mija w ciągu 10 dni. Obniżonemu nastrojowi towarzyszy labilność emocjonalna, drażliwość, skłonność do płaczu, czasem wybuchy złości, nadmierna wrażliwość na bodźce. Zdarzają się objawy somatyczne najczęściej bóle głowy, lub/i hipochondryczne obawy o swoje zdrowie.
Somatyzacja – objawy z ciała jako symbol emocji
Zaburzenia somatyzacyjne- na czym polegają?
O somatyzacji mówimy wtedy kiedy osoba doświadcza jednego lub więcej objawów z ciała, których nie można wyjaśnić podłożem fizycznym lub fizjologicznym. Objawy te mają przyczyny emocjonalne takie jak np. lęk, są nieuświadomione i niepozorowane. Stanowią wyraz cierpienia, dyskomfortu psychicznego przybierając formę cielesną.
Czytaj dalej „Somatyzacja – objawy z ciała jako symbol emocji”
Fobia swoista
Oblicza lęku- fobia swoista
Fobia swoista zwana tez specyficzną to nic innego jak nieuzasadniony, silny strach przed konkretnymi obiektami lub sytuacjami. Strach ten może przybrać formę napadu paniki lub silnego lęku uogólnionego. Osoba cierpiąca na tego rodzaju fobię unika obiektów swojego strachu bo obawia się, że wpadnie w panikę, straci kontrolę nad sobą lub zemdleje jeśli się z nim zetknie. Kiedy ma w perspektywie kontakt z obiektem fobii denerwuje się lub panikuje.
Agorafobia – nieskuteczne próby ucieczki
Na czym polega agorafobia?
Podstawą agorafobii jest najczęściej lęk przed napadem paniki w miejscu, z którego trudno będzie uciec lub otrzymać pomoc zaufanej osoby. Istotne są nie tyle cechy miejsca ile to, ze ucieczka z niego może być trudna lub krępująca. Przykładem takich miejsc mogą być autobusy, pociągi, supermarket, środkowe miejsce w kinie lub teatrze, stanie w kolejce lub w tłumie, przejście przez otwarty teren jak targ, znalezienie się na moście itp.
Zaburzenie lękowe uogólnione – bezskuteczne poszukiwanie bezpieczeństwa
Zaburzenie lękowe uogólnione
Realistyczne martwienie czy zaburzenie lękowe?
Wszyscy martwimy się od czasu do czasu jednak większość z nas potrafi skupić się na bieżących sprawach. Natomiast osoba cierpiąca na zaburzenie lękowe uogólnione inaczej zespół lęku uogólnionego zamartwia się przez większość czasu i trudno jej opanować lękowe myśli.
Czytaj dalej „Zaburzenie lękowe uogólnione – bezskuteczne poszukiwanie bezpieczeństwa”
Fobia społeczna
Oblicza lęku – fobia społeczna
Nieśmiałość czy fobia społeczna?
Fobia społeczna jest często występującym zaburzeniem lękowym. Skala występowania jest znaczna, niektóre badania mówią nawet o 13% populacji dotkniętych tym problemem. Najczęściej rozwija się w okresie późnego dzieciństwa lub adolescencji. W późniejszym okresie życia nasilenie fobii społecznej się zmniejsza.
Każdy doświadcza lęku i nieśmiałości w niektórych sytuacjach społecznych jak np. występ przed publicznością kiedy jesteśmy wystawieni na badawcze spojrzenia i ocenę. O fobii społecznej mówimy wtedy kiedy lęk jest tak silny, że powoduje unikanie sytuacji społecznych lub osoba znosi je z dużym dyskomfortem i cierpieniem. Strach dotyczy zwykle obawy przed doświadczeniem uczucia wstydu, zażenowania lub odrzucenia przez innych. Osoba zwykle zdaje sobie sprawę, że jej lęk jest nieproporcjonalny do sytuacji. Wyjątkiem są dzieci z fobią społeczną, które nie uważają swojego lęku za nadmierny.
Napady paniki
Oblicza lęku – napady paniki
Napady paniki są czymś stosunkowo częstym w populacji. Ok 30% dorosłych osób doświadczyło co najmniej jednego napadu paniki. U jednych osób mogą wystąpić jednorazowo w życiu, u innych od kilku epizodów w ciagu życia do wielu razy w ciagu tygodnia. Są częstsze u kobiet niż u mężczyzn. Wydaje się, że istnieje związek miedzy napadami paniki a depresją ponieważ bardzo często osoby cierpiące na powtarzające się napady paniki cierpią również na zaburzenia depresyjne. Najczęściej pojawiają się po raz pierwszy w trzeciej dekadzie życia. Napad paniki może wystąpić również nocą wybudzając ze snu. Nieleczone oddziałują bardzo destrukcyjnie na życie chorego.
Samotność a depresja
Depresja a relacje
Ewolucyjnie jesteśmy ukształtowani tak, że potrzebujemy innych. W grupie wspólnie pracowaliśmy na przetrwanie i rozwijaliśmy umiejętności społeczne. Odrzucenie przez grupę oznaczało podwyższone ryzyko śmierci. Liczne dowody pokazują, ze dzieci, które doświadczyły opuszczenia lub niewystarczającej opieki, rozwijają się znacznie gorzej niż te, które dorastały w kochających rodzinach.